Gdy się rodzimy, stopniowo dorastamy odkrywając otaczający nas świat, pragniemy uczestniczyć we wszystkim, co się dookoła nas dzieje. Chcemy nie tylko zobaczyć, ale także i dotknąć. Im dziecko staje się większe i nabiera świadomości otaczającego świata, tym bardziej chce osobiście uczestniczyć w jego kształtowaniu. Chce nie tylko coś zrobić i przygotować, ale także pokazać światu efekty własnych działań, będąc jednocześnie z nich dumnym.
Na takim etapie rozwoju już, jako kilkulatki, dzieci nieświadomie uczestniczą w pierwszym kursie gotowania. Kursie, który prowadzi zapewne mama lub też babcia, a który to uczy je przygotowania ciasta na naleśniki, jajecznicy czy też kotletów na obiad. Dań może prostych, ale angażujących wrodzone chęci dziecka i jego zmysły poznawcze. Efekt końcowy, czyli potrawa, którą możemy spożyć, poczęstować innych członków rodziny, którym możemy się po prostu pochwalić, daje nie tylko dziecku ogrom satysfakcji.
Daje także dużo radości osobie dorosłej, która mogła uczestniczyć w takowym przedsięwzięciu.
